Με το Ν. 4800/2021 ορίσθηκε ως κανόνας η συνεπιμέλεια του τέκνου. Όπως ορίζεται στο άρθρο 1 του νόμου, “Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του βέλτιστου συμφέροντος το τέκνου δια της ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ευθύνης τους έναντι αυτού. Οι διατάξεις του ερμηνεύονται και εφαρμόζονται σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις, που δεσμεύουν τη Χώρα, ιδίως με τη Διεθνή Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, που κυρώθηκε με το ν. 2101/1992 και τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (Σύμβαση Κωνσταντινούπολης), που κυρώθηκε με το ν. 4531/2018”. Δηλ., η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας, σύμφωνα με το νέο δίκαιο είναι υποχρεωτική, αφού ισχύει εκ του νόμου και ανεξάρτητα από το εάν τη θέλουν οι γονείς (ΑΠ 78/2023).
Ωστόσο, με τη νέα ρύθμιση του άρθρου 1513 του Α.Κ., η συνέχιση της από κοινού άσκησης της γονικής μέριμνας μπορεί να αποκλειστεί, εφόσον όμως συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 1514 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα και όχι σε κάθε περίπτωση. Με βάση την ως άνω διάταξη του άρθρου 1514 του Α.Κ. συνάγεται ότι, σε περίπτωση που η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας των ανήλικων τέκνων δεν είναι δυνατή, εξαιτίας διαφωνίας των γονέων, η ρύθμιση αυτής γίνεται από το δικαστήριο, ενώ, ως περιπτώσεις διαφωνίας αναφέρονται, ενδεικτικά (“ιδίως”), οι περιπτώσεις που ο ένας γονέας αδιαφορεί ή δεν συμπράττει στη γονική μέριμνα ή δεν τηρεί την τυχόν υπάρχουσα συμφωνία για την άσκηση ή τον τρόπο άσκησής της, ή αν συμφωνία αυτή είναι αντίθετη προς το συμφέρον του τέκνου, ή αν η γονική μέριμνα ασκείται αντίθετα προς το συμφέρον του τέκνου.
To Δικηγορικό μας γραφείο επέτυχε την έκδοση της υπ’ αριθ. 8059/2023 απόφασης του ΜονΠρΑθ (αδημοσ.), με την οποία το Δικαστήριο ανέθεσε την αποκλειστική επιμέλεια του τέκνου στη μητέρα, καθώς έκρινε ότι η μητέρα είναι η πλέον κατάλληλη να ασκεί επαρκώς την επιμέλεια του προσώπου της ανήλικης και συγκεκριμένα, διότι είναι φιλόστοργη και τρυφερή, ενδιαφέρεται για την χυζοσυναισθηματική ανάπτυξη της ανήλικης και επιδεικνύει τη διάθεση να παρέχει σε αυτή κάθε δυνατή υποστήριξη για την ομαλή εξέλιξή της, λαμβανομένου υπόψη ότι μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των γονέων της, η ανήλικη θυγατέρα των διαδίκων έχει προσαρμοσθεί στη σταθερή διαβίωση με αυτήν.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, γνώμονας για τη σχετική απόφαση του δικαστηρίου είναι μόνο το συμφέρον του ανήλικου παιδιού, όπως τούτο κρίνεται σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση χωριστά, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της κάθε υπόθεσης και δεν μπορεί να διατυπωθεί ένας γενικός κανόνας για το θέμα της άσκησης της επιμέλειας του τέκνου, μετά τη μεταρρύθμιση του δικαίου της επιμέλειας.