Με την απόφαση της 13.8.2008 Εφετείο των ΗΠΑ (Court of Appeals for the Federal Circuit) έκρινε σχετικά με τη δεσμευτικότητα των ρητρών λογισμικού ανοικτού κώδικα.
Η απόφαση έκρινε έφεση, η οποία ασκήθηκε εναντίον αποφάσεως πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου της Καλιφόρνια (District Court for the Northern District of California), η οποία απέρριψε αίτηση λήψης ασφαλιστικών μέτρων κατά της καθ’ ης για προσβολή πνευματικών δικαιωμάτων. Ο αιτών ήταν διευθυντής του έργου «Java Model Railroad Interface” (JMRI), στο πλαίσιο του οποίου αναπτύχθηκε λογισμικό για μοντέλα σιδηροδρόμου και δημοσιεύθηκε σε μια ιστοσελίδα λογισμικού ανοικτού κώδικα και διατέθηκε ελεύθερα προς αντιγραφή (κατέβασμα). Τα αρχεία του λογισμικού αυτού περιείχαν “copyright notices” και αναφορά σε ένα αρχείο αντιγραφής, από το οποίο γινόταν σαφές ότι η χρήση του λογισμικού επιτρεπόταν μόνο βάσει της άδειας “Artistic License”. Η εν λόγω άδεια αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:
“The intent of this document is to state the conditions under which a Package may be copied […].
3. [The user] may otherwise modify [the user’s] copy of this Package in any way, provided that [the user] insert a prominent notice in each changed file stating how and when [the user] changed that file, and provided that [the user] do at least ONE of the following:
a) place [the user’s] modifications in the Public Domain or otherwise make them Freely Available, such as by posting said modifications to Usenet or an equivalent medium, or placing the modifications on a major archive site such as ftp.uu.net, or by allowing the Copyright Holder to include [the user’s] modifications in the Standard Version of the Package.
b) use the modified Package only within [the user’s] corporation or organization.
c) rename any non-standard executables so the names do not conflict with the standard executables, which must also be provided, and provide a separate manual page for each nonstandard executable that clearly documents how it differs from the Standard Version, or
d) make other distribution arrangements with the Copyright Holder.”
Η καθ’ ης χρησιμοποίησε το λογισμικό για να κατασκευάσει εμπορικό λογισμικό χωρίς να τηρήσει τους όρους της άδειας Artistic License, κυρίως, διότι δεν περιείχε αναφορά στους δημιουργούς του λογισμικού, δεν περιείχε “copyright notices” και δεν δημοσίευσε ελεύθερα τις αλλαγές που επέφερε η καθ’ ης στο λογισμικό του αιτούντος. Με την πρωτοβάθμια απόφαση απορρίφθηκε το αίτημα του αιτούντος με το σκεπτικό ότι η άδεια περιείχε μια μη αποκλειστική και μη περιορισμένη άδεια, με συνέπεια να μην προκύπτει ευθύνη της καθ’ ης από αθέτηση συμβατικής υποχρέωσης ούτε και παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων.
Το εφετείο έκρινε ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η παραβίαση των όρων της παραπάνω άδειας δεν συνιστά απλά συμβατική παραβίαση, αλλά παραβίαση του όρου με τον οποίο χορηγήθηκε άδεια χρήσης του λογισμικού, που συνιστά υπέρβαση της εξουσίας χρήσης και παράβαση του περιουσιακού δικαιώματος του δημιουργού. Το δικαστήριο επίσης τόνισε ότι ο δημιουργός που προσφέρει το έργο του χωρίς αντάλλαγμα, έχει το δικαίωμα να ελέγχει την περαιτέρω χρήση του.
Για την άδεια Artistic License βλ.:
http://www.opensource.org/licenses/artistic-license-1.0.php
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Ι. Ιγγλεζάκη, Το λογισμικό ανοικτού κώδικα (open source software). Ζητήματα δικαίου
πνευματικής ιδιοκτησίας και σχετικών συμβάσεων, ΕπισκΕΔ 2001, σελ. 891 επ.· του ίδιου, Οι Άδειες Λογισμικού Ανοικτού Κώδικα (open source software) Εισαγωγή στη φιλοσοφία του ελεύθερου λογισμικού και του λογισμικού ανοικτού κώδικα, Συνήγορος τ. 64/2007, σελ. 68 επ.· του ίδιου, Εισαγωγή στο δίκαιο της πληροφορικής, 2006, σελ. 38 επ.· Γ. Αυγερινός/Π. Τσιαβός, Οι Άδειες Ανοικτού Κώδικα (free/open source licenses)ως συμβατική μορφή οργάνωσης παραγωγικής δραστηριότητας, ΔiΜΕΕ 2006, σελ. 169 επ