Ευρωπαϊκός Κώδικας Πνευματικής Ιδιοκτησίας

Η Ομάδα Wittem δημοσίευσε στις 26 Απριλίου 2010 τον Ευρωπαϊκό Κώδικα Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Το εν λόγω έργο αποτελεί ένα πρότυπο νομοθεσίας που αποτελεί προϊόν ενός ερευνητικού προγράμματος στο οποίο συμμετείχαν ειδικοί του δικαίου πνευματικής ιδιοκτησίας στην ΕΕ. Τα μέλη της ομάδας θεωρούν ότι ο εν λόγω Κώδικας μπορεί να χρησιμεύσει ως μοντέλο ή σημείο αναφοράς με στόχο την περαιτέρω εναρμόνιση ή ενοποίηση του δικαίου πνευματικής ιδιοκτησίας στην Ευρώπη.

Στόχος του προγράμματος Wittem και του Κώδικα είναι να ενισχύσει τη διαφάνεια και τη συνεκτικότητα του ευρωπαϊκού δικαίου πνευματικής ιδιοκτησίας. Τα μέλη της ομάδας πιστεύουν ότι η διαδικασία νομοθέτησης στο επίπεδο της ΕΕ, όσον αφορά το δίκαιο πνευματικής ιδιοκτησίας χαρακτηρίζεται από την έλλειψη διαφάνειας και ότι δεν ακούγεται συχνά η φωνή των ακαδημαϊκών.

Ο Κώδικας καταρτίσθηκε από μία επιτροπή σύνταξης που αποτελούνται από επτά μέλη. Κάθε κεφάλαιο του Κώδικα συντάχθηκε αρχικά από ένα ή δύο μέλη της επιτροπής που ήταν εισηγητές. Οι εισηγητές για κάθε κεφάλαιο ήταν οι εξής: Καθηγητής Quaedvlieg (Chapter 1: Works), Καθηγητής Hugenholtz (Chapter 2: Authorship and ownership), Καθηγητής Strowel (Chapter 3: Moral rights), Καθηγητής Visser (Chapter 4: Economic rights) και οι Καθηγητές Dreier και Hilty (Chapter 5: Limitations).

Κάθε σχέδιο κεφαλαίου συνοδεύονται από ένα explanatory memorandum και συζητήθηκε από το Wittem Advisory Board και άλλους ειδικούς που προσκλήθηκαν ad hoc. Μετά τις συνόδους αυτές συντάχθηκε το δεύτερο σχέδιο κάθε κεφαλαίου και ακολούθως, ενσωματώθηκαν στην τελική έκδοση. Η τελική ευθύνη για τη σύνταξη του Κώδικα βαρύνει, πάντως, την Επιτροπή σύνταξης.

Σημειώνεται ότι ο Κώδικας δεν εξαντλεί την ύλη του δικαίου πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά επικεντρώνεται στα βασικά στοιχεία κάθε κωδικοποίησης της πνευματικής ιδιοκτησίας: το αντικείμενο της (Κεφάλαιο 1), δικαιούχοι (κεφάλαιο 2), ηθικά δικαιώματα (κεφάλαιο 3), δικαιώματα εκμετάλλευσης (κεφάλαιο 4) και περιορισμοί (κεφάλαιο 5). Ο Κώδικας δεν ρυθμίζει, λ.χ., το δικαίωμα δημόσιου δανεισμού και το δικαίωμα παρακολούθησης ούτε και ασχολείται με τα τεχνικά μέτρα προστασίας. Τέλος, δεν ρυθμίζει την επιβολή δικαιωμάτων και την ευθύνη, όπως ούτε και τα συγγενικά δικαιώματα και το δικαίωμα στη βάση δεδομένων.

Ακόμα, σημειώνεται ότι ο Κώδικας στηρίζεται στους κανόνες της Σύμβασης της Βέρνης και της Συμφωνίας TRIPS, ενώ λαμβάνεται υπόψη και το κοινοτικό κεκτημένο της πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά ενίοτε παρεκκλίνει από αυτό.

Βλ. European Copyright Code