Το Εφετείο του Saarbrücken της Γερμανίας εξέδωσε απόφαση στις 22.10.2014, στην οποία ασχολείται με το ζήτημα της ευθύνης του καταχωρητή ονόματος χώρου (domain name registrar). Η απόφαση αυτή παρουσιάζει ασφαλώς πρωτοτυπία, καθώς είναι η πρώτη παγκοσμίως που δέχεται ευθύνη των καταχωρητών (βλ. σχετικά OLG Saarbrücken bestätigt Haftung des Registrars der Domain h33t.com).
Ως γνωστόν, σύμφωνα με την οδηγία 2000/31 για το ηλεκτρονικό εμπόριο (βλ. σχετ. Ι. Ιγγλεζάκη, Το δίκαιο του ηλεκτρονικού εμπορίου. Επιτομή, εκδ. Σάκουλα, 2009, σελ. 215 επ.), η ευθύνη των φορέων παροχής υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, όπως είναι οι παροχείς πρόσβασης στο Διαδίκτυο ή οι παροχής υπηρεσιών φιλοξενίας περιεχομένου, συμπεριλαμβανομένων και των ιστοχώρων που φιλοξενούν περιεχόμενο από χρήστες (π.χ. youtube, facebook, κοκ), είναι περιορισμένη. Πλήρη ευθύνη έχουν μόνο οι παροχείς περιεχομένου, δηλ. οι κάτοχοι των ιστοσελίδων και όσοι αναρτούν περιεχόμενο σε αυτές. Βεβαίως, για να επωφεληθούν από τις διατάξεις περί απαλλαγής τους, όσοι διακινούν περιεχόμενο στο Διαδίκτυο, πρέπει να πληρούν τις προϋποθέσεις των διατάξεων της οδηγίας.
Στην περίπτωση που αντιμετώπισε το παραπάνω δικαστήριο, στον ιστοχώρο h33t.com αναρτήθηκε ένα μουσικό άλμπουμ χωρίς άδεια του παραγωγού φωνογραφημάτων, ιδιοκτήτης του οποίου (ιστοχώρου) ήταν μια εταιρία περιορισμένης ευθύνης με έδρα στις Σεϊχέλες, ενώ το περιεχόμενο φιλοξενούσε μια εταιρία Διαδικτύου στην Ολλανδία. Ο δικαιούχος στράφηκε κατά του καταχωρητή του ονόματος χώρου, ο οποίος ενημέρωσε τον πελάτη του που δεν αντέδρασε και δεν διέγραψε το παράνομο περιεχόμενο, ως εκ τούτου δε, ο πρώτος άσκησε αγωγή ασφαλιστικών μέτρων σε γερμανικό δικαστήριο και κύρια αγωγή που έγινε δεκτή. Κατά της αγωγής αυτής ασκήθηκε έφεση, την οποία εκδίκασε το Εφετείο του Saarbrücken.
Το Εφετείο δέχθηκε ότι ο καταχωρητής ονόματος χώρου δεν έχει γενική υποχρέωση ελέγχου (βλ. και άρθρο 14 της οδηγίας 2000/31) όσον αφορά το περιεχόμενο του δικτυακού τόπου, για τον οποίο καταχωρεί όνομα χώρου. Ωστόσο, σε περιπτώσεις όπου προκύπτει σαφώς παραβίαση δικαιωμάτων τρίτων από τον κάτοχο ιστοσελίδας, ο καταχωρητής πρέπει να ελέγξει την ιστοσελίδα αυτή και να προβεί στη διακοπή της σύνδεσής της.
Κατά την άποψή μας, αυτό που διαφαίνεται με την απόφαση αυτή είναι ότι περιχαρακώνεται το καθεστώς της ευθύνης των μεσαζόντων παροχής υπηρεσιών διαδικτύου. Μετά την απόφαση Google Spain του ΔΕΕ που δέχεται ευθύνη των μηχανών αναζήτησης για παραβίαση προσωπικών δεδομένων και την απόφαση του ΕΔΔΑστην υπόθεση Delfi που δέχεται ευθύνη του ιδιοκτήτη ιστοσελίδας για τα σχόλια ανώνυμων σχολιαστών, η απόφαση αυτή του γερμανικού Δικαστηρίου αναδεικνύει ότι το Διαδίκτυο δεν πρέπει να είναι ένας χώρος ανομίας, αλλά πρέπει να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα και έννομα συμφέροντα προσώπων που θίγονται.
Ασφαλώς, η δραστηριότητα του καταχωρητή ονόματος χώρου δεν εμπίπτει στις περιπτώσεις που ρυθμίζει η οδηγία 2000/31 και για αυτό, η ευθύνη του πρέπει να κριθεί με βάση τις γενικές διατάξεις και την υποχρέωση πρόνοιας που έχει αυτός κατά τις συναλλαγές. Ορθά δέχθηκε η παραπάνω απόφαση ότι, όταν είναι ευχερές στον καταχωρητή να διαπιστώσει την παραβίαση δικαιωμάτων τρίτων προσώπων, δεν μπορεί ο πρώτος να μείνει αδιάφορος, αλλά πρέπει να λαμβάνει μέτρα για την αποτροπή της παραβίασης των δικαιωμάτων αυτών. Και επειδή δεν μπορεί, ασφαλώς, να διαγράψει το παράνομο περιεχόμενο, πρέπει να πράξει αυτό που είναι δυνατόν, δηλ. να διακόψει τη σύνδεση της ιστοσελίδας με το διαδίκτυο, αποσυνδέοντας το όνομα χώρου, το οποίο έχει καταχωρήσει.