Με την υπ’ αριθ. 4658/2012 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που δίκασε κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων επιβλήθηκε σε ορισμένες ελληνικές εταιρίες πρόσβασης στο Διαδίκτυο η υποχρέωση να χρησιμοποιήσουν τεχνολογικά μέτρα προστασίας και συγκεκριμένα, να εγκαταστήσουν μια τεχνική διακοπής πρόσβασης στις διευθύνσεις Διαδικτύου που αντιστοιχούν στις ιστοσελίδες www.ellinadiko.com και www.music-bazaar.com. H απόφαση αυτή είναι η πρώτη στην Ελλάδα που επιβάλλει μια τέτοια υποχρέωση για το φιλτράρισμα του διαδικτυακού περιεχομένου και αποτελεί σημαντικό δεδικασμένο, έχει δε σαφή και εξαιρετικά τεκμηριωμένη αιτιολογία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η παραπάνω απόφαση φαίνεται να αποκλίνει από τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις αποφάσεις της 16-2-2012 (υπόθεση C-360/10 SABAM vs Netlog NV) και 24-11-2011(υπόθεση C-70/10 Scarlet Extended SA vc SABAM), όπου έγινε δεκτό ότι δεν είναι σύμφωνη με την κοινοτική νομοθεσία η υποχρέωση που επιβάλλεται από εθνικό δικαστή προς έναν πάροχο υπηρεσιών φιλοξενίας να θέσει σε λειτουργία σύστημα φιλτραρίσματος των πληροφοριών που έχουν αποθηκεύσει στους διακομιστές του οι χρήστες των υπηρεσιών του, το οποίο εφαρμόζεται αδιακρίτως για το σύνολο των χρηστών αυτών, προληπτικώς, με δικά του αποκλειστικώς έξοδα, και χωρίς χρονικό περιορισμό, ικανό να εντοπίσει ηλεκτρονικά αρχεία που περιέχουν μουσικά, κινηματογραφικά ή οπτικοακουστικά έργα, επί των οποίων ο ενάγων διατείνεται ότι έχει δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας, με σκοπό να μπλοκάρει την προσβάλλουσα το δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας θέση των εν λόγω έργων στη διάθεση του κοινού.
Ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία απόκλιση ή αντίφαση της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών σε σχέση με την ως άνω κοινοτική νομοθεσία, καθώς η εν λόγω απόφαση αφορά συγκεκριμένες ιστοσελίδες που φιλοξενούν υλικό που παραβιάζει τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και δεν πρόκειται εν προκειμένω για την εισαγωγή συστήματος φιλτραρίσματος πληροφοριών με γενικό χαρακτήρα, όπως στην περίπτωση που ανέκυψε ενώπιον του ΔΕΕ.
Ειδικότερα, αποδείχθηκε από τη διαδικασία στο Δικαστήριο ότι τα περιστατικά που αφορούν την ένδικη υπόθεση έχουν ως εξής: α) η πρώτη από τις ιστοσελίδες, www.ellinadiko.com λειτουργεί με τη μορφή διαδικτυακού φόρουμ του οποίου η θεματολογία είναι προσβάσιμη σε εγγεγραμμένη μέλη και ακολουθείται η εξής διαδικασία
για τη φόρτωση και την καταφόρτωση έργων: οι ιδιοκτήτες και οι συνδρομητές/μέλη της ιστοσελίδας προβαίνουν σε παράνομη ψηφιοποίηση ελληνικών και αλλοδαπών μουσικών και οπτικοακουστικών έργων και στη συνέχεια τα φορτώνουν σε κεντρικούς servers γνωστών δικτυακών τόπων, όπως είναι οι rapidshare.com, megaupload.com κλπ., όπου δημιουργείται σταθερό ψηφιακό αντίγραφο. Στη συνέχεια οι επισκέπτες της ιστοσελίδας μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση στα έργα ενεργοποιώντας έναν σύνδεσμο (link), μέσω του οποίου ανακατευθύνεται στο διακομιστή που φιλοξενεί το έργο και αυτό μέσω φευγαλέων αναπαραγωγών καταφορτώνεται και αποθηκεύεται στον η/υ (ή άλλο ψηφιακό μέσο) του χρήστη. Παρόμοια λειτουργεί και η ιστοσελίδα www.music-bazaar.com.
Ενόψει του ότι δεν αμφισβητήθηκε ότι η λειτουργία των άνω ιστοσελίδων παραβίαζε δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικά δικαιώματα (βεβαίως, το Δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό περί συντρέχοντος πταίσματος των αιτούντων που στηριζόνταν στη μη διαμαρτυρία τους επί πολλά έτη, καθώς αποδείχθηκε ότι έλαβαν γνώση μεταγενέστερα), κρίθηκε αναγκαία από το Δικαστήριο η λήψη ασφαλιστικών μέτρων.
Το Δικαστήριο βασίσθηκε σε τεχνική έκθεση – πραγματογνωμοσύνη που τεκμηριωμένα παρουσίασε τις τεχνικέ διακοπής πρόσβασης στις ως άνω ιστοσελίδες. Έγινε δε δεκτό ότι η εγκατάσταση των συγκεκριμένων τεχνικών διακοπής πρόσβασης γίνεται σε σύντομο χρόνο, η χρήση τους για τη διακοπή πρόσβασης σε μια διεύθυνση διαδικτύου δεν προβλέπεται να έχει αρνητικές επιπτώσεις στο διαδίκτυο, ενώ το κόστος της είναι αμελητέο. Περαιτέρω, οι τεχνικές αυτές είναι αναγκαίες και τελούν σε εύλογη σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό, διότι επιτρέπουν τη διακοπή πρόσβασης χρηστών σε συγκεκριμένες μόνο διευθύνσεις διαδικτύου ή σε δικτυακούς τόπους με συγκεκριμένα ονόματα, αλλά και πρόσφορες, διότι εμποδίζεται η πρόσβαση σε όλο το περιεχόμενο και τις υπηρεσίες του δικτυακού τόπου με αυτή τη διεύθυνση για την οποία ζητείται η διακοπή πρόσβασης, ενώ η τεχνική διαδικασία παράκαμψης της διακοπής πρόσβασης είναι άγνωστη στο μέσο χρήστη. Επίσης, κρίθηκε αφενός ότι η διακοπή της πρόσβασης είναι νόμιμη, διότι δεν εντοπίστηκαν άλλοι δικτυακοί τόποι που να μοιράζονται την ίδια διεύθυνση διαδικτύου με τις ένδικες ιστοσελίδες και αφετέρου ότι θα πρέπει να εφαρμοστεί η βασική τεχνική διακοπής πρόσβασης σε συγκεκριμένη διεύθυνση διαδικτύου που αφορά τις ένδικες ιστοσελίδες με τις παραπάνω διευθύνσεις, μέσω της εγκατάστασης από το προσωπικό διαχείρισης του δικτύου των καθών, των σχετικών ρητών οδηγιών στους δρομολογητές – routers του εν λόγω δικτύου.